ಅಪರಿಚಿತ ಅಜ್ಜಿಯ ಅಪರೂಪದ ಪ್ರೀತಿ

ಬಿಸಿಲ ಬೇಗೆಗೆ ಬಸವಳಿದ ಊರು. ದೂರದಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ನೆರಳು ಹುಡುಕುತ್ತ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಗುಡಿಸಲು. ಅದರ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತ ಅಜ್ಜಿ, ತನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗಳಿಗೆ ಹೂವಿನ ಹಾರ ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ನಾನು ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗ, ಅಜ್ಜಿ ನನ್ನತ್ತ ನೋಡಿ, “ಬಾ ಮಗು, ನೆರಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೋ” ಎಂದು ಮುಗುಳ್ನಗೆ ಬೀರಿದರು. ನಾನು ಅವರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಕುಳಿತುಕೊಂಡೆ.
“ನಮ್ಮ ಊರಿನ ಹುಡುಗನಂತೆ ಕಾಣುತ್ತೀಯ?” ಅಜ್ಜಿ ಕೇಳಿದರು.
“ಹೌದು ಅಜ್ಜಿ, ಇದೇ ನನ್ನ ಹುಟ್ಟೂರು”
“ಅಲ್ಲಾ! ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದಲ್ಲೇ ಬಂದೆ? ಊಟ ಆಯ್ತಾ?”
ಅಜ್ಜಿಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ತುಂಬಿ ಬಂದವು. ನಗರದಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಹೀಗೆ ಕಾಳಜಿ ತೋರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
“ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಇಲ್ಲಿ ಈ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದರು. ನಾನು ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಇಲ್ಲೇ…” ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋದೆ.
ಅಜ್ಜಿ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದರು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ಮಗನನ್ನೇ ಕಂಡಂತಾಯಿತು.
“ಊಟಕ್ಕೆ ಬಾ ಮಗು… ಸಾರು, ಅನ್ನ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ,” ಎಂದು ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದರು.
ನಾನು ಅವರ ಹಿಂದೆಯೇ ಅವರ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಹೋದೆ. ಅವರ ಮನೆಯ ಒಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಯುತ್ತಿದ್ದ ಅನ್ನದ ಘಮ, ಅವರ ಹೃದಯದ ಉಷ್ಣತೆ, ಎಲ್ಲವೂ ನನಗೆ ಮನೆಯ ಊಟದ ನೆನಪು ತಂದಿತು.
ಊಟ ಮಾಡಿ, ಅಜ್ಜಿಯ ಜೊತೆ ಕೆಲ ಹೊತ್ತು ಮಾತನಾಡಿದೆ. ಊರ ಬಗ್ಗೆ, ಅವರ ಮಕ್ಕಳ ಬಗ್ಗೆ, ಅವರ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು, ಈ ಚಿಕ್ಕ ಊರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಹೃದಯಗಳಿವೆ ಎಂದು.
ಮಳೆಯಲಿ ಮೂಡಿದ ಬಾಲ್ಯ
ಗುಡುಗು ಸಿಡಿಲಿನ ಆ ರಾತ್ರಿ, ನಾನು ನಿಂತಿದ್ದೆ ನನ್ನ ಹಳೆಯ ಮನೆಯ ಕಾಲು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ. ಮಳೆ ನನ್ನ ಮೈಮೇಲೆ ಚಳಿ ನೀರು ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದವು.
ಈ ಮನೆ ನನ್ನ ಅಜ್ಜನದು. ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಜಾನಪದ ಕಥೆಗಳು, ಅಜ್ಜಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಜ್ಜಿಗೆ ಹುಳಿ… ಎಲ್ಲವೂ ಇಂದಿಗೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದಂತಿದೆ.
ವರ್ಷಗಳು ಉರುಳಿದವು. ನಾನು ನಗರ ಸೇರಿದೆ, ಕೆಲಸ, ಕುಟುಂಬ ಎಂದು ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಯಾವತ್ತೂ ಇಲ್ಲಿಗೇ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುತ್ತಿತ್ತು. ಇಂದು ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತಾಗ ಅರಿವಾಯಿತು, ನನ್ನ ಬೇರುಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ ಎಂದು.
ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ - ಒಂದು ಲೋಕ
ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತು, ಹಳ್ಳಿಯ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಬಸ್ಸಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಹಳ್ಳಿಯ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತು.
ಪುಟ್ಟ ಬಾಲಕನಾಗಿದ್ದಾಗ, ಆ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ ನಾಣ್ಯವನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಆಗ ಅದರ ಮಹತ್ವ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.
ಇಂದು ನಾನು ದೊಡ್ಡ ಉದ್ಯಮಿ. ಕೋಟಿ ಕೋಟಿ ಒಡೆಯ. ಆದರೆ ಆ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ ನಾಣ್ಯದ ಮುಂದೆ ನನ್ನ ಈ ಸಂಪತ್ತು ಏನೇನೂ ಅಲ್ಲ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದೆ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಸಿಹಿ ನೆನಪುಗಳು, ನನ್ನ ಊರು, ನನ್ನ ಜನ.
ಮಣಿಯಲಿ ಅಡಗಿದ ನೆನಪುಗಳು
ನಮ್ಮ ಊರಿನ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಮ್ಮ ಹಣ್ಣು ತರಕಾರಿ ಖರೀದಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಬುಟ್ಟಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿತ್ತು.
ಅದರಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಮಣಿಗಳು. ಐದು ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟು ಒಂದು ಮಣಿ ಖರೀದಿಸಿ, ಅದನ್ನು ನನ್ನ ಅಂಗಿಯ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡೆ.
ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದವು. ನಾನು ದೊಡ್ಡವನಾದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಹಳೆಯ ಅಂಗಿ ತೆಗೆಯುವಾಗ ಆ ಮಣಿ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು.
ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಗಳು ಮೂಡತೊಡಗಿದವು – ಅಮ್ಮನ ಮುಖ, ಸಂತೆಯ ಗದ್ದಲ, ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾನು…! ಆ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಮಣಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿತ್ತು ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಸಿಹಿ ಘಳಿಗೆಗಳು.
Discover more from Kannada Quotes, Movies & Stories
Subscribe to get the latest posts sent to your email.






